آتش (فقه)آتش ماده‌ای است که می‌سوزاند و گرما و نور تولید می‌کند و در فقه اسلامی در باب‌هاى طهارت، صلات، جهاد، صید و ذباحه و حدود از آن سخن رفته است. ۱ - احکام آتشآتش از مطهرات است؛ به این معنا که آتش با تبدیل شیئ نجس به خاکستر یا دود موجب طهارت و پاکی آن مى‌شود. حمل آتش در پى جنازه و غسل دادن میت با آب گرم‌شده به وسیله آتش کراهت دارد. گزاردن نماز در مقابل آتش به قول مشهور و نیز در مکان‌هایى که به طور معمول آتش افروخته مى‌شود، مانند آشپزخانه و گلخن حمام، کراهت دارد. گوشتى که تزکیه آن مشخص نیست، در این که با انداختن به درون آتش و انقباض آن، حکم به تزکیه مى‌شود یا نه، اختلاف است. آتش زدن یکى از حدودى است که بر لواط کار اقامه مى‌شود، و نیز واجب است حیوان موطوء در صورتى که خوردن گوشت آن متعارف باشد- مانند گاو- پس از ذبح، سوزانده شود. ریختن آتش روى دشمن کافر هنگام جهاد با او مکروه است، مگر آن که چیرگى بر او، متوقف بر آن باشد. ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۱۱۷-۱۱۸. رده‌های این صفحه : آتش | مباحث فقهی
|